ความหมายของคำว่า ' สังขาร, สังขาร '

ความหมายของคำว่า ' สังขาร, สังขาร '
สังขาร, สังขาร หมายถึง [ขาน, ขาระ, ขานระ] น. ร่างกาย, ตัวตน, สิ่งที่ประกอบและปรุงแต่งขึ้นเป็นร่างกายและจิตใจรวมกัน, เช่น สังขารร่วงโรย สังขารไม่เที่ยง;ความคิด เป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ.(ป.; ส. สํสฺการ). ก. ตาย เช่น ถึงซึ่งสังขาร, ในบทกลอนใช้ว่า สังขาร์ ก็มี.

สังขารธรรม
[สังขาระ] น. สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่ง.
สังขารโลก
[สังขานระ] น. ชุมนุมแห่งสังขารทั้งปวง. (ป.).
สังขารา
น. ชื่อทำนองเพลงไทย ใช้ขับร้องในการเล่นหุ่นกระบอก.
สังเขป
น. ใจความย่อ, เค้าความย่อ, เช่น เขียนมาพอเป็นสังเขป. (ป.; ส. สํเกฺษป).
สังโขภ
[โขบ] (แบบ) น. ความปั่นป่วน เช่น ธาตุสังโขภ ว่า ความปั่นป่วนแห่งธาตุ. (ป.; ส. สํโกฺษภ).
สังค, สังค์
[สังคะ, สัง] น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. (ป.; ส. สํค).
สังค, สังค์
[สังคะ, สัง] น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. (ป.; ส. สํค).